برگزاری کارگاه آموزشی الگوی کشت محصولات زراعی استان آذربایجان شرقی
برگزاری کارگاه آموزشی الگوی کشت محصولات زراعی استان آذربایجان شرقی

به گزارش صدای آناک به نقل از روابط عمومی سازمان جهادکشاورزی استان، معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهادکشاورزی استان آذربایجان شرقی در این کارگاه آموزشی گفت: ایران با میانگین بارندگی سالانه کمتر از ۳۰۰ میلی متر در پهنه بندی خشک و نیمه خشک جهانی قرار دارد که این میزان بارندگی یک سوم متوسط بارندگی جهانی […]

به گزارش صدای آناک به نقل از روابط عمومی سازمان جهادکشاورزی استان، معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهادکشاورزی استان آذربایجان شرقی در این کارگاه آموزشی گفت: ایران با میانگین بارندگی سالانه کمتر از ۳۰۰ میلی متر در پهنه بندی خشک و نیمه خشک جهانی قرار دارد که این میزان بارندگی یک سوم متوسط بارندگی جهانی را شامل می شود. در حالیکه سرانه منابع آب تجدیدشونده در ایران یک چهارم سرانه جهانی است. با توجه به بحران آب لزوم اجرای الگوی کشت در کشور ضروری است، بنابراین طراحی و پیشنهاد الگوی کشت یکی از مهمترین مباحث در برنامه‌ریزی کشاورزی محسوب می‌شود.
اکبر کرامتی ادامه داد: به طور کلی عوامل مؤثر بر الگوی کشت محصولات کشاورزی را می توان عوامل و منابع طبیعی مانند اقلیم، منابع آب و خاک عوامل زیست محیطی، عوامل اجتماعی، سیاست گذاری‌های دولت و عوامل اقتصادی برشمرد.
وی اظهار کرد: تعیین الگوی کشت مبتنی بر شرایط محیطی، بهره برداری بهینه از منابع پایه و عوامل تولید متناسب با پتانسیل های منطقه ای و مزیت اقتصادی، رعایت اصول زیست محیطی در راستای سیاست های کلان کشور و تأمین امنیت غذایی است.
کرامتی مراحل تحقق الگوی کشت مناطق را تعیین الگوی کشت مناسب مناطق برنامه ریزی با لحاظ بیشینه کردن درآمد ناخالص و بهره وری مصرف آب، ایجاد بانک اطلاعاتی جامع رقومی و مکان‌دار الگوی کشت در این مناطق، تعیین مناطقی با قابلیت اصلاح الگوی کشت و تعیین مناطق موردنیاز اصلاح سامانه کشت با فنآوری های نوین برشمرد.
وی تشکیل جلسه همفکری در زمینه الگوی کشت ابلاغی از وزارتخانه در سطح معاونین سازمان، تشکیل کارگروه تولیدات گیاهی با محوریت الگوی کشت و کشاورزی قراردادی، تهیه مغایرتهای سطح کشت موجود با سطوح ابلاغی، تهیه الزامات اجرای طرح ملی الگوی کشت، تهیه برش شهرستانی بر اساس پتانسیل شهرستانها و ابلاغ جهت اجرا، تشکیل جلسه توجیهی طرح الگوی کشت بصورت وبینار در سطح مدیران شهرستانها و مسئولین واحدها، تشکیل جلسات منطقه ای شهرستان ها، جلسات هماهنگی با واحد ترویج جهت ابلاغ برنامه جامع آموزشی ترویجی الگوی به شهرستانها، تهیه برش برنامه های ترویجی الگوی کشت و ابلاغ به شهرستانها، تشکیل کارگروههای شهرستانی با حضور فرماندار و ادارات تابعه(تشکیل ۲۱ جلسه شهرستانی)، گزارش گیری و انعکاس عملکرد شهرستانها، تشکیل کمیته های فنی الگوی کشت (جلسات کمیته های فنی به تعداد ۱۰ مورد در سطح استان)، بازدید از مزارع الگوی کشت ملی( بازدید بیش از ۱۲۰ مورد در طول فصل زراعی)، افزایش سطح زیر کشت برنج با بررسی کارشناسی با محققین مرکز تحقیقات ( افزایش سطح به میزان ۸۵۰۰ هکتار با بازدیدهای میدانی و بررسی استعدادهای منطقه ای)، تهیه برنامه پیشنهادی الگوی کشت سال زراعی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ و ارسال به معاونت زراعت، تهیه برنامه های تلویزیونی از مزارع الگوی کشت استان (تهیه حدود ۱۸۰ دقیقه برنامه و پخش از رسانه استانی) و تهیه برنامه های آموزشی در شبکه برکت استانی (تهیه بیش از ۱۰ مورد برنامه آموزشی) اقدامات انجام گرفته در سال ۱۴۰۲ برشمرد.
معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی افزود: در سال زراعی ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۲ سطح ابلاغی از سوی وزارتخانه ۷۸۱ هزار و ۶۱۵ هکتار بوده که ۵۵۹ هزار و ۱۹۲ مربوط به دیم و ۲۲۲ هزار و ۴۲۳ مربوط به آبی بوده است. سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی موفق شد در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ ، ۹۷ درصد این سطح ابلاغی را اجرا کند که دیم ۱۰۱ درصد و آبی نیز ۸۶ درصد بود.
مسئول کمیته نظارت میدانی بر برنامه الگوی کشت نیز در این کارگاه آموزشی گفت: مهمترین رویکردها و ویژگی های ناظر بر تدوین الگوی کشت شامل کاهش آب مصرفی خالص و ناخالص، حفظ و ارتقای تولید، افزایش ضریب نفوذ دانش با ارتقاء عملکرد در هکتار و کاهش ضایعات، حفظ و ارتقای شاخص های اقتصادی و تجاری ملی و بهره برداران، تمرکز بر جهش تولید در دیم زارهای کم بازده، اصلاح کشت سبزی و صیفی از فضای باز به گلخانه، جایگزینی کشت گیاهان علوفه ای کم آب بر، جایگزینی کشت دانه‏های روغنی و صرفه جویی ارزی است.
عباس پورمیدانی افزود: برای تحقق الگوی کشت رعایت تاریخ مناسب کاشت در دانه‌های روغنی، اصلاح و تکمیل شبکه‌ها و سامانه‌های نوین آبیاری، تقویت مکانیزاسیون در جهت تحقق جهش تولید به ویژه در دیم‌زارها، دسترسی به کودهای پایه و ریزمغذی، توجه به آموزش و انتقال دانش و افزایش سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و صنایع تبدیلی و تکمیلی ضرورت دارد.