فقط هنگامی که احساس نوشتن داشته باشم می‌نویسم

قلمم همیشه در دستانم، بین انگشتانم هر روز می‌نویسم. وقتی حالم خوب نباشد ناامیدانه و بی‌انگیزه می‌نویسم اما همیشه می‌نویسم؛ چه در هواپیما و چه در هتل، همیشه سعی می‌کنم بنویسم.

قلم ارزش و اعتبار می آفریند قسم  به قلم که واقعیتها را بیان کند روزی که جوهر قلم در روی کاغذ پخش می شود با چشمانی حیرت زده خیره به آن می شود که چه خواهد نوشت،آیا گلایه از مسئول یا ارگان خواهد بد یا تخریب کسی که خیانت کرده و یا دروغی که به مردم خواهد گفت و یا اینکه به قلمی که قسم خوردم واقعیت را خواهد نوشت.

۱۷ مرداد مناسبتی به نام روز خبرنگار در تقویم رسمی ایران به ثبت رسیده است که فرصتی گرانبها و ارزشمند است برای پاسداشت مقام بزرگ تمامی افرادی که با عنوان خبرنگار در راه آگاهی بخشی و روشنگری جان خود را فدای جامعه خود کرده اند.

خبرنگار باصداقت هرچه تمام ، تعهد و مسئولیت پذیری را به نحو احسن به جا آورده، به جرات میتوان گفت خبرنگاران تصویرگر زمان خود و وجدان بیدار دنیا هستند چراکه در عمق جامعه زندگی می کنند و تلاش های بسیار زیادی برای سلامت فکری و فرهنگی جامعه شان انجام داده اند بنابراین خبرنگاران را می توان سمبل دلسوزی، مطالبه گری، تعهد، آگاهی بخشی و وظیفه شناسی دانست.

وهمین قلم بهانه ای شد تا ذهنمان را از قید کلمات بی شماررها کرده و جسورانه در بیکران دنیای خبر خلاصه شویم

اگر زحمات خبرنگارها نباشد، این لحظه ها هرگز ماندگار نمی شود شما آن را حفظ می کنید و در اختیار افکار مردم قرار می دهید بدون این دوربین ها، قلم ها و دلسوزی های شما برای تهیه و تنظیم اخبار و مطالب، این کارهای ما مثل یک چیزهای تثبیت نشده است

خبرنگاران یکدیگر را تنها نمی گذارند همواره سعی کردم در کنار همکارانم باشم .

فرارسیدن روز خبرنگار شاید برای بعضی ها اهمیتی نداشته باشد. اما این روز برای بسیاری به قداست قلم و به شهادت شهدای عرصه خبر و خبرنگاری یک دنیا معنا است.

دلم خوش است که نامم خبرنگار بُوَد

کسی که بر سر ِ کاری، خفن سوار بُوَد!

دلم خوش است به پُر طمطراقی ِ شغلم

که حاصلش دو سه تا لوح ِ افتخار بُوَد

خبرنگار/ پروین امینی