آخرین ورق سال که برگشت ، باید همه چیز را به باد بسپاری …چه خوب و چه بد! باید به فکر ساختن بود در مسیر اندیشه ای نو قدم برداشت چیزی بهتر و برتر از قبل. واگر ساختنی نباشد همان باختنی خواهد ماند که برازنده یک انسان کامل نیست -سعی در جهت خودسازی خلاصه ایست […]
آخرین ورق سال که برگشت ،
باید همه چیز را به باد بسپاری …چه خوب و چه بد!
باید به فکر ساختن بود
در مسیر اندیشه ای نو قدم برداشت
چیزی بهتر و برتر از قبل.
واگر ساختنی نباشد همان باختنی خواهد ماند که برازنده یک انسان کامل نیست
-سعی در جهت خودسازی خلاصه ایست از باورِ ارزشمندِ خداشناسی-
آری برازنده یک انسان نیست بنشیند بر خاکستر باخته ها و بر سر و سینه زند که چرا و چرا؟!
و یا اینکه برحسب اندیشه ای شیطانی گوید من که بهترم و برترم از هرکس و کسی مثل من نیست و من چنانم و چنینم و ………هرگز دست نبرد به درون، جهت چیدن دکوری دیگر از داشته ها !
دست بردن به درون تکانی کار ساده ای نیست !
باید از سد غرور کذب گذشت
باید از هوای نفس و خودخواهی ها گذشت
گاهی باید از خیلی چیزها گذشت …
سال نو سالی ست سراسر سپید
هنوز چیزی در آن مشخص نیست
فقط خدا میداند که چه خواهد شد؟!
خدا که دشمن بشر نیست زیرا خودآفریده و اشرف بر تمام مخلوقاتش قرار داده
دشمن خویش نباشیم و خیر خویش در خود خواهی ها نجوییم
بر روزهای سپید نیامده بنویسیم از همدلی و همکاری ،
از خیرخواهی ها و نیکی ها
از همهمه ی شیرینِ خنده هایِ کودکان
از ارزشهای والای یک انسان …
“اجازه دهیم خدا خوشش بیاید از اینکه مارا آفرید”
این همان راز زیبای زندگیست
همان رویای پاک بودن
-ما منتخب خداییم –
لزومی ندارد برای خاص بودن از خودِخداییِ دست بکشیم به هر قیمتی!
اکثر ما در پی خانه سازی و خودرو و موقعیت و…. – همان اسباب بازی های سرگرم کننده در سایزی بزرگتریم-
یعنی هنوز بچه ایم ! با اینکه به ظاهر قد کشیدیم و بزرگ شده ایم اما کودکانه در پی بازی با روزگاریم
درگیر لج و لجبازی و مهر و قهر های کودکانه در زندگی روزمره!!!
اندکی تامل …صدسال دیگر …
نه من هستم و نه تو !
و نه هیچ اتفاقی پابرجا
تنها
بار معنوی من و توست که میماند
و خداست که حکم میراند.
(شقایق)
“حبیبه محمدی”
مدیرعامل موسسه بین المللی آوازه حق امین
