امروزه مسئله زباله افزودن نوشتهیا به عبارت دیگر مواد زاید به یکی از معضلات محیط زیستی بشر تبدیل شده است. امروزه در کشورهای توسعه یافته، بازیافت و استفاده مجدد از ضایعات مورد توجه قرار گرفته و در واقع می توان گفت که به یک صنعت تبدیل شده است که نشانگر اهمیت این موضوع است. مهراب […]
مهراب محرابی نیا*: محصولات حاصل از بازیافت مواد زائد در صنایع مختلف کاربردهای متنوعی یافته اند. به عنوان مثال محققان صنعت جاده سازی بر آنند تا روشهایی نوین با استفاده از پلاستیکهای بازیافتی در ساخت جاده ها بکار گیرند.
در شهر زووله هلند جاده های دوچرخه سواری پلاستیکی ساخته شده است که در نوع خود بی سابقه است. آنچه این جاده ها را از جاده های سنتی متمایز می کند استفده از پسماند پلاستیکهای بازیافت شده در لندفیلها است.
ساخت این مسیر، در نتیجه همکاری سه شرکت مهندسی KWS, Wavin ، شرکت لوله کشی پلاستیکی یارانه ای Mexicham و شرکت انرژی توتال؛ تحت عنوان پروژه خلاقانه جاده پلاستیکی که برای اولین بار اتفاق افتاده است.
همه اجزا سازنده پلاستیک طوری طراحی شده اند که قابلیت استفاده مجدد را داشته باشند. درساخت جاده پلاستیکی شهر زووله از ۷۰ درصد پلاستیکهای بازیافتی استفاده شده است و امید است که در آینده نزدیک در این نوع جاده ها از ۱۰۰ درصد پلاستیکهای بازیافتی استفاده شود. این پلاستیکها می توانند از هر نوع پلاستیک به ویژه پلاستیک هایی ازقبیل بطریهای خانگی، بسته های آرایشی و لوازم خانگی پلاستیکی که ارزش کمتری دارند تهیه شوند.
گرت جان مسدام، مدیر فن آوری شرکت واوین اظهار می کند: پیش بینی اینکه چه تعداد از این جاده ها را می توان ساخت سخت است ولی در هر صورت مزایای جاده های پلاستیکی در مقایسه با جاده های معمول به مراتب بیشتر خواهد بود.
برای طراحی این نوع جاده ها تهیه قطعات مدولار از پیش ساخته و سبک در اولویت است، بطوریکه این کار باعث تسریع و تسهیل جاسازی این قطعات و ساخت جاده می شود. مواد تولید کننده آنها سبکتر بوده و می‌تواند کنترل بهتری روی سفتی جاده و زهکشی آب داشته باشد. تیم اجرایی پروژه می گوید: برخلاف تکمیل جاده های معمول که ماهها طول می کشد این جاده های پلاستیکی ظرف چند روز ساخته می شوند.
هزینه ساخت جاده های پلاستیکی ممکن است در مقایسه با روشهای معمولی اندکی بالاتر باشد اما به دلیل مزایای بیشتر نباید این تکنولوژی را نادیده گرفت. این جاده های کاملا پلاستیکی، می توانند برای آب وهوای بسیارگرم و مرطوب (دردماهای شدید منفی۴٠درجه ومثبت ٨٠ درجه سانتیگراد) مقاوم باشند، همینطور می توان به مقاومت بهتر آنها در برابر خوردگی اشاره کرد. همچنین این پوشش ها دو تا سه برابر بیشتر از آسفالت دوام آورده و آب باران بخاطر وجود پلاستیک در قیر نفوذ نخواهد کرد. بنابراین این تکنولوژی موجب تعمیرات کمتر جاده ای خواهد شد.
این جاده ها باعث افزایش دید در شب و کاهش صدا نیز می شود. از دیگر ویژگی های این جاده ها می توان به سازگار بودن آنها با محیط زیست و کاهش گاز دی‌اکسیدکربن و انتشار گازهای حاصل از حمل و نقل اشاره کرد. همچنین می‌توان یک فضای توخالی درون این پوشش برای قرار دادن لوله‌ها و کابل‌ها و همچنین حسگرهای ترافیک اختصاص داد. جاده های پلاستیکی همانند تکه های لگو به هم متصل یا جدا می شوند و در صورت بروز هر گونه آسیبی به سادگی قابل تعمیر و تعویض هستند.
با وجود این مزیت ها، جاده های پلاستیکی معایبی نیز دارند بطوریکه برای احداث این جاده ها به پلاستیک های سازگار نیاز است، زیرا زمانی که ذوب می شوند، پلاستیک های مختلف ممکن است جدا شده و باعث ضعف های ساختاری شوند، همچنین پوشیدن ذرات پلاستیکی مضربوده و می تواند مشکل آلودگی میکروپلاستی فعلی را بدتر کند.
اولین جاده ساخته شده برای دوچرخه سواری تقریبا درحدود ۳۰.۴۸ متر در نظر گرفته شده است. تیم سازنده سنسورهایی در داخل این جاده ها قرارداده اند تا کارایی، دوام، دما و تعداد دوچرخه سواران که از آن استفاده می کنند را بررسی کنند. این تیم امیدوار است با جمع آوری داده های مورد نیاز و تست تمامی مراحل و رفع معایب حاصله، استفاده از این جاده ها را در پارکینگها، پیاده رو ها و درنهایت خیابانها شروع کنند.
هدف این تیم این است که جاده ای را با آسیب های زیست محیطی کمتری نسبت به سیستم های سنتی جاده ای ایجاد کنند. با استفاده از چنین فناوری هایی می توان به توسعه وبهبود رانندگی و همینطور برهم کنش بهتر لاستیک خودروها با سطح و پوشش زمین پرداخت.
منبع: شهریار
