بزرگان، پیوسته ماه شعبان را مقدمه ورود به ضیافه الله در ماه رمضان دانسته اند. از اینرو، کسب آمادگیهاى فکرى و روحى براى درک هر چه بیشتر فیض معنوى از این مهمانى خدا، لازم است شعبان هم، ماه دعا و ذکر و یاد و توجه و عبادت و استغفار است. بنده خاضع هر شبانه روز […]
بزرگان، پیوسته ماه شعبان را مقدمه ورود به ضیافه الله در ماه رمضان دانسته اند. از اینرو، کسب آمادگیهاى فکرى و روحى براى درک هر چه بیشتر فیض معنوى از این مهمانى خدا، لازم است
شعبان هم، ماه دعا و ذکر و یاد و توجه و عبادت و استغفار است. بنده خاضع هر شبانه روز پنج نوبت، چراغ دل را به نورى مىافرازد، تا فارغ از حجابها، جلوه هاى آشکار یار را در وسعت آفرینش به تماشا برخیزد و سفر معنویت و عرفان را، ره توشه اى بایسته فراهم آورد. از روشنایى تا روشنایى، پنج نوبت بلور نازک دل در خود مىشکند تا در سایه عطوفت بى مرز محبوب، پیوند گیرد و آینه تجلى نور خدا شود.
مناجات شعبانیه، سهمى از این ره توشه دارد که امامان معصوم علیهم السلام بر خواندن آن استمرار داشته اند. خوان رحمت الهى در ماه شعبان گسترده تر است، و مناجات، وسیله حضور در کنار این مائده معنوى است. نمازگزاران و متهجدان و نیایشگران، در محرابى مى ایستند که همه عارفان و سالکان و پیامبران و امامان، مقیم و معتکف آن بوده اند. اهل دعا، پیمانه از بحر بیکران رحمت خدا مى کشند و مستانِ سر خوشِ باده هاى سحرگاهى و شبهاى پر ستاره و روشن از تهجد و سجودند.
آنکه به نمازمىایستد و به دعا مىنشیند، بر سفره رزق روح نشسته است و روزى رحمت و استجابت در محراب عبودیت او نازل مىشود.
برکت، خیر و نیکى ماندگار و پایدار در یک چیز است. مبارک بودن یک روز یا یک ماه یا یک مکان و ساعت و لحظه، به سرشارى آن از اینگونه نیکىهاى جاودانه است و شعبان و رمضان از همین رو مبارک است. آنان که در این ماهها، دست نیکى به سوى دیگران دراز مى کنند و گام یارى به سوى منزل محرومان بر مى دارند و زبان خیرخواهى به نفع مستمندان مىگشایند، در همین دنیا بار سفر آخرت خویش را مىبندند و براى آن روز نیاز، ذخیره سازى مىکنند.
به قول صائب تبریزى:
اى رهروى که خیر به مردم رسانده اى آسوده رو، که بار تو بر دوش مردم است
بارى، ایام ما با عبادت و عمل صالح ما مبارک مىشود و اگر به غفلت و سستى بگذرد، بىبرکت خواهد شد. شب زنده دارى هاى عابدان، اشکهاى شب بیداران، استغفارهاى متهجدان، یا رب، یا رب سحر خیزان، نجواى خالصانه دعا خوانان، همه و همه جلوه هایى از برکت است که در ساعات و لحظات این ماه مبارک نهفته است.
اعیاد خجسته شعبانیه
سوم شعبان : میلاد مبارک سومین امام معصوم، حسین بن علی حضرت اباعبدالله (ع)، سرور آزادگان جهان، دومین ثمره پیوند فرخنده على (ع) و حضرت فاطمه، دختر پیامبر اسلام (ص) در خانه وحى و ولایت؛ روز پاسدار.
چهارم شعبان: میلاد با سعادت حضرت ابوالفضل العباس (ع)، سمبل مقاومت و وفاداری در راه آرمان مقدس جهاد فی سبیل الله و پرچم گذشت و فداکارى و جانبازى در صحراى کربلا؛ روز جانباز.
پنجم شعبان: میلاد مسعود زینت عبادت کنندگان و سرور نیایشگران، معصوم چهارم حضرت امام على بن الحسین زین العابدین صلوات الله و سلامه علیه.نیمه شعبان: فرخنده میلاد دوازدهمین پیشواى معصوم، حضرت حجه بن الحسن المهدى، امام عصر و زمان – عجل الله تعالى فرجه – گلشن گل فروز مهر گیتی آل محمد (ص)، مصلح الهى و طلایه دار رهایى بشر.
در فضیلت و اعمال ماه شعبان آمده است که شعبان ماه بسیار شریفى است و منسوب است به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللَّه عَلیه وَ اله و آن حضرت این ماه را روزه مى داشت و وصل مى کرد به ماه رمضان و مى فرمود شعبان ماه من است هر که یک روز از ماه مرا روزه بدارد بهشت او را واجب شود.
از حضرت صادق (ع) روایت است که چون ماه شعبان داخل مى شد حضرت امام زین العابدین (ع) اصحاب خود را جمع مى نمود و مى فرمود:
اى گروه اصحاب من مى دانید این چه ماهى است این ماه شعبان است و حضرت رسول (ص) مى فرمود شعبان ماه من است، پس روزه بدارید در این ماه براى محبّت پیغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگار خود بحقّ آن خدایى که جان علىّ بن الحسین به دست قدرت اوست سوگند یاد مى کنم که از پدرم حسین بن على (ع) شنیدم که فرمود شنیدم از امیرالمؤ منین (ع) که هر که روزه دارد شعبان را براى محبّت پیغمبر خدا و تقرّب بسوى خدا دوست دارد خدا او را و نزدیک گرداند او را به کرامت خود در روز قیامت و بهشت را براى او واجب گرداند.
بدرستى که رسول خدا (ص) هرگاه د هلال ماه شعبان را می دید امر مى فرمود مُنادى را که ندا مى کرد در مدینه:
اى اهل مدینه من رسولم از جانب رسول خدا صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله بسوى شما.
صمد خلیلی – مشاوره راه و شهرسازی استان
