بسم الله الرحمن کل الرحیم کلُّ مَنْ عَلیها فَان وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ در یک سفر سنگین، غمبار و در عین حال ملکوتی یعنی سفر اربعین حسینی بودم و در اولین ساعت بازگشتم که هنوز از خستگی روحی و جسمی نیاسوده بودم و گرد و غبار مقدس کربلای معلای حسینی را از تنم […]
بسم الله الرحمن کل الرحیم
کلُّ مَنْ عَلیها فَان وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ
در یک سفر سنگین، غمبار و در عین حال ملکوتی یعنی سفر اربعین حسینی بودم و در اولین ساعت بازگشتم که هنوز از خستگی روحی و جسمی نیاسوده بودم و گرد و غبار مقدس کربلای معلای حسینی را از تنم نزدوده بودم، پیام شکننده و تاسف باری به سمعم رسید. کوهی از غم و اندوه بر دلم فروریخت. در آستانه اربعین و شب جمعه، یک روز مانده به اربعین سال ۱۳۹۸، عالم ربانی و سلیم النفس ، روحانی مخلص و خدمتگزار حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ رضا مدادی دنیای فانی را وداع گفته و به لقاء پروردگارش پیوسته و در اربعین مولایش حسین به پیشگاهش شتافت.
من با آن عالم فاضل، وارسته و بزرگوار از آن روزی که خودمان را شناختیم با هم بودیم، هم مکتب بودیم و درسهایمان را با قرآن شروع کردیم. سپس من به مدارس علوم جدید وارد شدم و مدتی راهمان از هم جدا شد و پس از مدتی در حوزه علمیه قم به هم پیوستیم. در تمام فراز و نشیب های زندگی با هم بودیم. این است که من ایشان را کاملا می شناسم.
در سال ۱۳۵۶ در اوج انقلاب اسلامی، مردم متدین، روحانی دوست و انقلابی دریان به دنبال یک روحانی فاضل و ناطق برای دریان بودند. من نیز چون به مرحوم حاج آقا مدادی اعتماد داشتم او را پیشنهاد کردم و با تائید و صلاحدید دوستان و حوزه علمیه قم به سوی آن شهر رهسپار گردید و مهاجرا الی الله شد و تا پایان عمرش نیز نزدیک به نیم قرن مهاجرا الی الله ماند و مهاجرا الی الله به لقا پروردگارش پیوست و ما را در سوگ خود نشاند. فقدان او برایمان بسیار سنگین و اثر گذار و عبرت انگیز است.
اینک برایش غمنامه خاطره گونه می سرایم. او در حوزه علمیه قم یک طلبه عادی نبود بلکه از سمت استادی برخوردار بود حوزه درس و شاگردان خوبی داشت آینده نیکی در انتظارش بود اما از همه آنها با تمام مزایایش حتی از گرفتن حقوق حوزوی و استادی امتناع ورزید و رنج غربت و دوری از خانواده و خدمت به مردم را برگزید. یا الله گفت و رهسپار شهر دریان شد. ترکت الخلق طرا فی هواک.
او یک انسان نمونه، عالم فاضل، با تقوی و وارسته بود. و متخلق به اخلاق اسلامی و آداب حسنه بود. یکی از مصادیق همان عبادالرحمن یعنی از بندگان خاص خدا بود. (وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا)
بی ادعا، بی توقع، کم حرف، بی سر و صدا، بی قیل و قال، آرام، متین و خویشتن دار بود. از افراط و تفریط تندروی و تندخویی به دور بود و در تبلیغ دین خدا دانش محور،اهل مطالعه و به روز بود. روحانی متواضع، خاکی و مردمی بود. آزارش به موری نمی رسید. شاید در عمرش حتی دل کسی را نیازرده. نمونه تقوی، ساده زیستی، بی اعتنا به مال و منال دنیا بود. از شهرت ، ثروت و مقام دوری می گزید. با مردم بود و در میان مردم بود. اولاد و خانواده اش را نیز چنین تربیت نمود. فرزندان متدین، پاک ، شایسته و تحصیل کرده مسمّا به نامهای معصومین از خود به یادگار گذاشته است. من این پیام را گذاشتم تا یاد این عالم مخلص و فداکار زنده بماند و نه فقط برای روحانیت بلکه برای عموم مردم و جوانان الگو و سرمشق باشد که جامعه ما به الگو و انسانهای نمونه سخت نیازمند است.
من رحلت جانگداز و جبران ناپذیر این عالم نمونه و وارسته را به پیشگاه حضرت ولیعصر (عج) و جامعه روحانیت، مردم متدین هریس و مردم وفادار و روحانی دوست شهر دریان و کل منطقه شهرستان شبستر مخصوصا به همسر داغدیده و رنج کشیده و به فرزندان متدین و برومندش تسلیت می گویم. بخصوص از مردم با وفا و با صفای دریان کلا اعم از دریانی های ساکن دریان و مقیم مرکز و در هرجایی که حضور دارند تشکر و قدردانی می کنم. و دعایشان می نمایم که حرمت او را در زندگی پاس داشتند و در فوت او نیز در تجلیلش سنگ تمام گذاشتند و صداقت، وفا و صفایشان را نشان دادند و اینک در سوگ او نشسته اند.
روحش شاد و مرقدش نورانی و یادش پیوسته زنده و اخلاق و آدابش برای ما درس و سرمشق باد انشاالله.
هاشم هاشم زاده هریسی
نماینده مجلس خبرگان رهبری