فرهنگ خوب زیستنمعیار سنجش انسانهاستدر هرجاییدربرابر هرکسیدر هر معاشرتیچنانکه تفاوت را تشخیص ندهیم ، باید تقاص پس دهیم!حدود خودمان را بفهمیمبه کمتر از خودمان راضی نشویم ، چنانکه در معاشرت با انسانها با کمتر از خودمان باشیم باخته ایم! زیرا او ما را به سوی خود به پایین خواهد کشیدانسان بدون اخلاق اجتماعی ، بدون […]
فرهنگ خوب زیستن
معیار سنجش انسانهاست
در هرجایی
دربرابر هرکسی
در هر معاشرتی
چنانکه تفاوت را تشخیص ندهیم ، باید تقاص پس دهیم!
حدود خودمان را بفهمیم
به کمتر از خودمان راضی نشویم ، چنانکه در معاشرت با انسانها با کمتر از خودمان باشیم باخته ایم! زیرا او ما را به سوی خود به پایین خواهد کشید
انسان بدون اخلاق اجتماعی ، بدون فرهنگ خوب زیستن
انسان خارج شده از محدوده عقل و شرع و منطق و قانون راه به ناکجا آباد خواهد برد
همسفر شدنش ارزشی جز سقوط نخواهد داشت!
او هرگز باعث رشد و ترقی مان نخواهد شد
چون در هرحالت کمتر از ماست!
و تو متمایل به پایین که شدی
رو به پایین خواهی بود
هر روز کمتر از حدود خودت. ..
…
سعی کن با بیشتر از خودت باشی
به شرط شعور چگونه بودن!
اموختنی ها را بیاموز
بیندیش
تفاوت را بفهم
او بالاتر از توست
راه رسیدن به بلندای او ، از باور تو خواهد گذشت
باورت را در بستر درونی خودت شکل ببخش
به یکباره نمیتوان پرواز کرد!
“بسیار باید تا پخته شود خامی”
لحظات با او بودن بهادارد
احترام بگذار
از بودن با او لذت ببر
با فهمیدن هرآنچه که آموختنی ست
علم-حتی به اندازه علاقمندی به مطالعه-
ادب و نزاکت گفتاری و رفتاری
اخلاق انسانی ،
فرهنگ خوب زیستن
دلرحمی و دوست داشتن انسانها و حیوانات و گل ها!
-معیار سنجش انسانهاست-
تفاوت را بفهم
هرگز او را در حد خودت پایین نیاور
نمیتوانی
و این تقلا نهایت نادانیست!
درون هرکس با شعور و نهایتا شخصیت خاص خودش شکل میگیرد
شکل دهی شخصیت با تشخیص تفاوت هاست
چنانکه قدرت تشخیص تفاوت و مراعات مقررات معاشرت با انسانها را نمیدانی
بترس از اینکه با کسی غیر عین خودت باشی!
در محدوده انسانهایی شبیه خودت بچرخ
با امثال خودت زندگی کن… با مثل خودت دوست باش
با مثل خودت ازدواج کن.کار کن….
در معاشرت ها خودت را متراژ کن
هم اندازه آنچه که هستی بمانی بهتر از آن که ندانی و به نادانی
ننگ بر خود نهی!
هریک از ما انسانها یک اجتماع کوچکیم
امیخته به احساسات ،اندیشه ها و اعمال خاص خود،
هریک از ما انسانها در فردیت خود یک پایگاه اجتماعی هستیم هرروز در ملا عام
در معرض نمایش هرانچه که از درون میپرورانیم
هرشب به هنگام خواب ، حس خوشایند خداوندی بر دل و اندیشه و عمل نباشد، آن شب کل روز را باخته ایم!
آنقدر حقیر نباشیم که هستی و نیستی مان یکی باشد
از انسانی که نسبت به دیگر انسانی رحم ندارد بترسیم
به آبروی دیگران
به آرزوی دیگران
حق و حقوق دیگران دست نزنیم!
دست خالی خواهیم رفت!
از برهم زدن ارامش دیگران
برهم زدن آشیان دیگران ، بنیان دیگران
دست بردن به دلگرمی دیگران بترسیم
تا بی نهایت نمیتوان بی رحمی کرد
بودنمان همیشگی نیست!
وقتی هستیم در تلاش رسیدن به اوج انسان بودن
و وقتی نیستیم-
ناممان،نور هستی-رخت بربسته مان باشد
حقیقت همیشه بوده و خواهد بود اما
واقعیت تا وقتی هستیم!
هیچکس از ازل تا ابد زنده نخواهد ماند.
✍ حبیبه محمدی”شقایق”
